 
 İnsan babası ölünce büyüyor çünkü... 
Yalnız başına kalıyorsunuz o zaman artık. 
Ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz.. 
İşte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. 
Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. 
Sizi fark etmediğiniz halde koruyormuş meğer o gölge. 
Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz.. 
Sizin de gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor.. 
Ama o gölgeyi çok arıyorsunuz. 
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak. 
Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hâlâ çocuksunuzdur... 
Babasız kalırsanız... 
İşte o zaman gerçeği görürsünüz..
 
 
 
 
 
 
