Hiçbir Şey Tesadüf Değildir

Yaşamda kayıp zannedilen şeyler aranırmış önce. Dağ taş yağmur çamur yer gök aşıp aradığımız şeyler içimize saklanmış.

Paulo Coelho’nun simyacısına konu olan Mesnevi hikayesinde olduğu gibi.

- Adam Rüya görür. Rüyasında bir hazine gösterirler ona ve bir harita. Harita gitmesi gereken yerdedir. Adam yıllarca o hazineyi bulmak için yol teper. Nihayet yıllar sonra bulur çok uzak bir yerde. Mısır olduğu da söylenir haritayı bulduğu yerin. Haritayı, yılların özlemiyle kavuştuğu bir sevgiliye kavuşmuş gibi alır eline ve bakınca ne görsün.

“Hazine, uyuyup rüya gördüğü ağacın altında yola başladığı yerde.”

Bunları niye anlattım şimdi durup dururken Elbette ki gözbebeğini anlatmak için. İçerdekinin, içerdeki asıl benin göründüğü kendini gösterdiği yeri anlatmak için… İçerdekinin “İÇERDEKİ ASIL BENİN” göründüğü kendini gösterdiği yeri anlatmak için. Büyük ve küçüğü anlatmak için. Büyüğü büyüten ve küçülteni bildirmek için. Herkesin kendisine içten bakabilmesini sağlamak için.

Ben bir hiçim diyenlerle karşılaşmadınız mı? Bu evrende yapayalnızım? Çaresizim, Gücüm yok çözemem. Ben yapamam, Ben şansızım. Zaten her şey beni buluyor? Ben kimim ki? Ben acınacak haldeyim. Çevremde hiç dostum yok. Kendine yolculuk mu? Ben mi? Ben Nasıl Değişebilirim ki? Bu nasıl olur? Bu mümkün mü? Ben mi?

Çok karşılaştık. Bazen bunları söyleyen biz olduk. Yardım aradı, yardım bekledi gözbebeklerimiz. Kendinden habersiz çok acı çektik. Değişim için arayış başladı mı yol ve koçta görünmeye başlarmış. Niyetlenince yollar açılmaya, sorunlar çözülmeye başlarmış sonra anlarız ki;

Büyükte Biziz, Küçükte, Güçlüde, Güçsüzde…