Ne güzel demiş Mevlana;
  “Dost dediğin; radikal olmalı;
  Sevilecek biri olmadığın zamanlarda bile seni sevmeli
  Sarılacak biri olmadığın zamanlarda bile sana sarılmalı…
  Dayanılmaz olduğun zamanlarda bile sana dayanmalı…
  Dost dediğin; fanatik olmalı;
  Bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli,
  Güzel haberler aldığında seninle dans etmeli,
  Ve ağladığında, seninle ağlamalı…
  Ama hepsinden daha çok; Dost matematiksel olmalı;
  Sevinci çarpmalı…
  Üzüntüyü bölmeli…
  Geçmişi çıkarmalı…
  Yarını toplamalı…
  Kalbinin derinliklerinde ihtiyacı hesaplamalı…
  Ve her zaman bütün parçalardan daha büyük olmalı…
  İşi bitince seni bir tarafa atmamalı……”
 
 
 
 
 
 
